ВЫШЫЎКА

вiд дэкаратыўнага мастацтва, арнамент або малюнак, выкананы нiткамi з дапамогай iголкi на тканiне, скуры. Вядомая таксама В. бiсерам. В. упрыгожвалі адзенне, абутак, ручнiкi, абрусы, фiранкi ды iнш. Вышываныя тканiны былi абавязковымi ў радзiннай, вясельнай i пахавальнай абраднасцi.

Традыцыйнымi вышыванымi ўзорамi большай часткi насельнiкаў Беларусi з’яўляецца «нашыванне» чырвонага колеру з чорным цi сiнiм колерам. Ужыванне чырвонай пражы ў народзе лiчыцца сiмвалам радасцi, аховы здароў’я, перасцярогi ад усяго негатыўнага.

Кампазiцыйнае размяшчэнне арнаменту строга рэгламентавалася традыцыямi i было абумоўлена верай у ахоўную сiлу. В. з рамбiчным узорам уласцівая ў асноўным жаночаму адзенню, асаблiва вясельнаму.

На Палессi ромбамi вышывалi i мужчынскiя кашулi. Гэта звязана з магiяй урадлiвасцi. Жанiха нявеста адорвала вышыванай кашуляй i поясам. Уменне вышываць расцэньвалася ў народным усведамленнi як працоўны навык, неабходны кожнай жанчыне.

У адной з палескiх песняў хлопцу раяць не браць шлюб з дзяўчынай, якая «не ўмее жаты, нi вышываты». У беларусаў бытавала i запаветнае шыццё вышываныя выявы хворых частак цела. Такiя вышыўкi ахвяравалi царкве. У выпадку, калі гінула жывёла, вывешвалi вышываную выяву каровы.

Крыніца: http://mifijslavyan.ru/stories2/628.htm