АЧАГ
У старажытныя часы агонь, запалены на хатнім ачагу, лічыўся боствам, захоўваючым дабрабыт жытла, шчасце ўсёй сям'і. У Традыцыі агонь быў галоўнай рэчай ў храме, будова якога максімальна набліжалася да будовы свету.
Да гэтага ж імкнуліся і ў кожнай самай простай славянскай хаце. Значэнне агню было адно і тое ж - як у храме ён быў тым, што прымае ахвяры, так быў ён і ў печы. Перад кожным сяданнем за стол абавязковай была невялікая ахвяра агню.
Найбольш урачыстым ахвярапрынашэннем шанавалі ачаг на Каляду, калі ў разведзены агонь кідалі хлебнае зерне і масла, пытаючы аб дабрабыту і ўрадлівасці. Аб святарным значэнні ачага кажа і тое, што ўсе кухонныя прылады - качарга, патэльня, ухват і інш., атрымалі статус ахвярных прыладаў, які утрымлівалі і ў хрысціянскі час.