КАЛЮКА-ТРАВА

Трава калюка збіраецца чарадзеямі ў Пятроўку, падчас вячэрняй расы, засушваецца, захоўваецца ў каровіных пузырах і раздаецца па адмысловым размяшчэнню паляўнічым.

Меркавалі, што стрэльба, абкураная гэтай травой, не ведае прамашкі, што ніводны звер і ніводная птушка не выслізне ад яе стрэлу. Верылі таксама, што такую стрэльбу нельга загаварыць ведзьмаку ніякай замовай. У старажытнасці гэтай травой нашы прашчуры абкурвалі свае паляўнічыя стрэлы.

Адшукаць калюку-траву ў лесе даволі проста: раннімі світанкамі двойчы кліча яна людскім голасам: "Ук! Ук!", таму і завуць яе часам Рэвяка, ці Клікун. Хто не праспіць гэты заклік, той і адшукае запаветную траву.

Праўда, клікун-трава проста так да сябе чалавека не падпускае і ў рукі не даецца. Для таго каб узяць яе, трэба ведаць адмысловы сакрэт. Вынікала акрэсліць круг з цэнтрам у тым месцы, дзе расла гэта трава, і "выкапаць яе з коранем з зямлі не раней, чым яна паклоніцца табе.

Капай жа з асцярожнасцю, бо корань калюкі-травы выглядае сапраўды як чалавек: галава, рукі, ногі. Трэба быць асцярожным з ім і з чароўнай сілай травы гэтай!"

Крыніца: http://mifijslavyan.ru/stories4/271.htm