БОЖЫЧ

Персанаж паўднёваславянскай міфалогіі, які меў непасрэднае стаўленне да калядак. Знакамі Божыча з'яўляліся вароты, свіння і залатарогі алень. Абрады, якія праводзіліся падчас калядак, сімвалізавалі пачатак вясновага сонечнага цыклу. Божыч, у адрозненне ад Бадняка, заўсёды ўяўляўся ў абліччы маладога чалавека. Параўноўваючы словы "бог" і "божыч", можна правесці аналогію з усходне-славянскім Сварожычам - сынам Сварога. І Божыч, і Сварожыч мелі самае непасрэднае стаўленне да культу сонца.(Славянская міталёгія).

Крыніца: http://legendy.claw.ru/shared/4/information/045-1.html

БОЖЫЧ БО́ЖЫЧ — адзін з багоў язычніцкай міфалогіі паўднёвых славян, сын вярхоўнага бога — творцы бліскавіцы. Быў увасабленнем сонца, штогод паміраў і нараджаўся нанова. Культ Божыча паўплываў на ўяўленні славян пра Ісуса Хрыста. Свята Нараджэння Хрыстова ў сербаў, харватаў, славенцаў называецца Божыч, у балгараў — Божык.

Узята з "http://be.wikipedia.org/w/index.php?title=%D0%91%D0%BE%D0%B6%D1%8B%D1%87&oldid=572254"

БОЖЫЧ - у паўднёваславянскай міфалогіі персанаж, які згадваецца ў калядках нараўне са знакамі (златарогі алень, вароты, свіння) і абрадамі, што пазначаюць пачатак вясновага сонечнага цыклу.

Суадносіцца з маладосцю, калядамі, новым годам, у супрацьлегласць Бадняку, стараму году. Сувязь імёнаў Бога і Божыча робіць магчымым супастаўленне Божыча з усходнеславянскім Сварожычам - сынам Сварога: абодва маюць дачыненне да шанавання сонца.

Стары Бадняк і малады Божыч хаваюць пад сваімі імёнамі Дзеда-Пяруна, падпальшчыка нябеснага полымя, і прасветленае гэтым полымем Сонца. Божыч - свята ўсякага сем'яніна, асабліва які яму заступаецца.

Крыніца: http://www.hogwarts.ru/library/show.php?uid=guest&cat=1&subcat=&id=747960&p=6