ПЕРАПЁЛКА

Птушка, надзеленая ў беларусаў міфічнымі ўласцівасцямі і жаночай сімволікай. Выступаючы як “летняя і зімняя”, яна мае дачыненне да чаргавання пораў года і рэгулявання працы ў полі.

Мяркуюць, што яна сваім крыкам склікае жней. П. уваходзіць у шэраг персанажаў – міфічных гаспадароў поля і ўдзельнікаў дажынкавага абраду (“Перапёлачка – пташачка, па яры лятаеш, дабро аглядаеш, жнейкам памагаеш”).

Тыя ж уяўленні складаюць аснову міфалагемы “перапёлка – апошнія пакінутыя каласы”. Прысвечаныя П. жніўныя рытуалы маюць наступныя формы: выгнанне птушкі і яе затрыманне ў полі, імкненне залагодзіць яе і пакінуць як міфічную гаспадыню нівы.

Акрамя таго, асобныя тэксты даюць падставы меркаваць пра існаванне ў старадаўнія часы звычаю выкарыстання П. у якасці ахвяры ці абрадавай ежы (“…будземо цябе лапаці. Як зловім, то зарэжам…”).

Крыніца: http://rv-blr.com/dictonary?alpha=&authenticity_token=7ac738a48b166025e45f6b2c67b725bd415bc85e&page=1