НЕЧУЙ-ВЕЦЕР (ASPERA SPICA, HIERACIUM PILOSELLA).
Уціхамірвае вецер, засцерагае судна і носячага гэту траву ад патаплення. Рваць траву належыць зубамі.
Крыніца: http://www.voloshba.nm.ru/voloshb/knigaoberegov3.htm
НЕЧУЙ-ВЕЦЕР ТРАВА.
Нараўне з папараццю і іншай травой, нададзенымі чарадзейнай сілай, у нашым народзе пачытаецца і сухацвет. Завецца ён так таму, што доўга не марнее, а засыхае і добра захоўвае колер і форму.
Старажытныя людзі надзялілі яго звышнатуральнымі ўласцівасцямі, лічачы, што душа памерлага перасяляецца ў гэтую кветку, каб праз яе магла мець зносіны з сябрамі і сваякамі. Яшчэ яе ў народзе завуць па-адмысловаму - нечуй-вецер.
Гэты нечуй-вецер, паводле легенд і паданняў, дапамагае сляпым адчыняць скарбы. У ноч на Івана Купалу з нечуй-ветрам, вадазборам і квітнеючай папараццю ў руках трэба было сарваць кветку разрыў-травы і гуляць па лужку датуль, пакуль не з'явіцца рэзь у вачах.
А як толькі яна з'явіцца, узяць у рукі рыдлёўку і хутка раскапваць зямлю: выкляты скарб павінен быць пад нагамі. Гэтая трава, па паданні чарадзеяў, расце зімою па берагах рэк і азёр.
Людзі думаюць, што той, хто валодае гэтаю травою, заўсёды можа спыніць вецер на вадзе, пазбавіць сябе і судна ад утаплення, нарэшце, лавіць рыбу без невадаў. Нечуй-вецер варта збіраць 1-го студзеня, пад Васільеў вечар, у глухую поўнач.
Сяляне думаюць, што ў гэты час нячыстая сіла, гуляючы па азёрах і рэках, кідае траву Нечуй-вецер для знішчэння буры. Знаходзіць яе могуць толькі сляпыя людзі, ды і то браць яны павінны яе не рукамі, а ротам.
Тады яны пачынаюць валодаць яе сілаю.
Крыніца: http://medicine.astrostar.ru/travi/51313.html