ЛІРНІК

Жабрак (старац), які здабываў сабе сродкі існавання спевамі ў суправаджэнні ліры. У часы прыгонніцтва Л. вандравалі па ўсёй Беларусі пераважна па вёсках, у дні кірмашоў і фэстаў канцэнтраваліся ў мястэчках і гарадах.

У дакументах 2-й пал. 17 – 19 ст. ёсць звесткі пра карпарацыі жабракоў, у якія ўваходзілі і Л. (напр., у Магілёве, Слуцку).

Выконвалі Л. духоўныя вершы (найб. Папулярныя “Лазар”, “Прытча пра блуднага сына”), песні павучальна – бытавыя (“Сіротка”, “Пра Надзю”) і гістарычныя (“Паранены, замучаны крываваю вайной”), а пры пэўных абставінах і танцавальныя мелодыі, гарэзлівыя прыпеўкі.

Сярод Л. сустракаліся, паводле сведчанняў М. Я. Нікіфароўскага і С. Малевіча, таленавітыя выканаўцы (Сымон-сляпак з Віцебшчыны, Флёрык з Ляхавіч). Ігры на ліры навучаліся ў спрактыкаваных майстроў – “дзядоў” або непасрэдна ў час вандраванняў. Народ бачыў у Л. носьбітаў ідэй дабра, справядлівасці, выразнікаў сваіх думак.

Пасля Кастр. Рэвалюцыі ў сувязі з карэннымі зменамі сацыяльна – эканам. Умоў жыцця Л. як асобная група нсельніцтва паступова зніклі.

Крыніца: http://rv-blr.com/dictonary/view/16526