ЖМА, ЖМАРА

ЖМА, ЖМАРА - стварэнне, "панураючае" індывіда. Істота, "якая даводзіць да худабы", у некаторых рэгіёнах называлася "жма", "жмара" (Наўг., Алан.) ("жмаць" пазначае "ціснуць, душыць, адціскаць"). Можа істота характарызуе стварэнне, якое належыць да іншага свету, свету загінулых, пар.: жмары - хованкі, гульня (Ярасл.), а таксама жачкі, жмаканцы (Вяцк.); жмурык – труп (Смал., Наўг., Арх., Арл.). Текст печатается по книжке: *Власова М. Славянские суеверия: Энциклопедический словарь. — СПб.: Азбука, 2000. — 672 со.*

Крыніца: http://avstraliec.ru/additional/mif/zhma.phtml

(Г.А.: тлумачэнне – Тут успамінаецца Смаленская вобласць, а гэта этнічныя землі беларусаў, а таксама Наўгародчына, якая была ў звязе з ВКЛ. Акрамя таго, ў самой Беларусі пасля Пiлiпаўкi пачынаўся Калядны Мясаед (можна есцi мяса), якi цягнуўся да Вялiкага посту. На поўначы Беларусi спявалi:

Нам Пiлiпаўка надакучыла,

Дзеўкам жываты перамучыла,

Мальцам жамеры зубы праелi,

А калядныя ж блiны ладныя,

А мiкольскiя -- не такоўскiя.