ПІЎНІЦА
Род склепа (пограба) для захоўвання піва, квасу, воцату, малака, агародніны, садавіны і інш. прадуктаў. Існавалі ў 16-пач. 20 ст. ў замках, магнацкіх і панскіх сядзібах, фальварках, манастырах, кляштарах, пры корчмах і г. д. Размяшчаліся каля жылых дамоў, у гаспадарчых зонах, каля бровараў, у садах, на агародах, часам сумяшчаліся з лядоўнямі.
Будавалі П. з дрэва і каменю. Найбольш пашыраны былі драўляныя П. – заглыбленыя ў зямлю зрубы з бярвён (брусоў) з насыпаным зверху грунтам і накрытыя дранкай, гонтай, саломай, або т. зв. Прыслуповай, канструкцыі, у якіх сцены з колатых плашак, дыляў, плятня мацаваліся да сценак ям укапанымі ў зямлю вертыкальнымі слупамі.
Перакрыццё каркаснай або вянковай канструкцыі. Часам памяшканне перагароджвалі на 2 аддзяленні. Уваходы ў П. рабілі праз “шыі” – крытыя заглыбленыя ў зямлю лесвіцы. Звычайна “шыі” мелі дзверы ў выглядзе драўляных крат (для праветрывання), а ў саміх П. былі моцныя глухія дзверы, часам акаваныя.
Мураваныя П. сваёй планіроўкай амаль не адрозніваліся ад драўляных. Нярэдка над П. будавалі адрыны, каморы, птушнікі, свірны, сырніцы, клеці, шопы. У асобных сядзібах і замках П. будвалі пад жылымі дамамі або іх часткамі (сенцамі, алькежамі і інш.).
Вядомы выпадкі, калі мураваныя П. існавалі як скляпы пад усім збудаваннем палаца, сядзібнага дома. Тады яны называліся проста скляпамі, хаця частка з іх лічылася П. (Нясвіжскі замак і інш.).
Крыніца: http://rv-blr.com/dictonary/view/18598
|