ДЗЕДАВІЦА

КУРГАН
Меню сайту
Форма уваходу
Пошук
Сябры сайту
  • Официальный блог
  • Сообщество uCoz
  • FAQ по системе
  • Инструкции для uCoz
  • Статыстыка

    Анлайн усяго: 1
    Гасцей: 1
    Карыстальнікаў: 0

    КУРГАН

    Насып над магілай, звычайна з зямлі, часам з камянёў і зямлі. К. вядомы на ўсіх кантынентах акрамя Аўстраліі. Звычай хаваць нябожчыка ў К. з’явіўся на мяжы неаліту і энеаліту (IV – III тыс. Да н. э.).

    Найбольш вядомыя скіфскія К. у Прычарнамор’і (другая палова IV тыс. Да н. э.). На тэрыторыі паўднёвай Беларусі К. з’явіліся ў эпоху бронзы і ранняга жалезнага веку. Асноўная маса курганных могільнікаў належыць да канца І і пачатку ІІ тысячагоддзя.

    Вядомы курганныя насыпы часоў позняга Сярэднявечча. У народзе К. маюць свае назвы – Валатоўкі, Капцы, Курганкі, Шведскія магілы, Французскія магілы, Дзявочыя магілы, Змяінкі, Сопкі, Старыя кладкі. Ёсць і іншыя найменні: Балваны, Гуслішча, Дудкі, Казлова курганне, Пагоня, Туравы горы, Цымбалы, Ямішча.

    Найбольш распаўсюджаныя сюжэты паданняў пра К. – у іх пахаваныя воіны – асілкі (волаты), закапаныя скарбы, з’яўляецца агонь, з К. з’язджае вершнік на белым кані або збягае белы бык.

    Да пачатку XX ст. захоўваўся звычай на Радаўніцу, перш чым ісці на магілы сваіх блізкіх, заходзіць на К. і пакідаць там ежу (яйка, вяндліну, сыр).

    Крыніца: http://rv-blr.com/dictonary/view/2903




    Copyright MyCorp © 2024
    Конструктор сайтов - uCoz